Jedno co widać.
Snujące się człony
Zgruchotanej stali...
Obleczone milczącą
Nocą...
Ciszą gwiazd...
Ciszą migających punktów.
To dom.
To ludzkość.
Wyciągnięte ręce.
Uśmiechnięte usta.
Iskry. Oczy...
Pulsujący żar domów.
Tu jest ciemno...
Tu przewodzi pustka.
Przeszywa każdą część.
Wszystkie drzwi, dysze.
Przyczółki rozpanoszonych
Dymów.
Przeszywa...
Aż niespiesznie dojdzie
Do wyrwy.
Do uśpionych wśród gwiazd.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz