Pamiętam Cię,
Moja długa, kręta rzeko.
Lekko zaniebieszczona pod słońce.
I pamiętam zielone pagórki,
Drewniano-kamienną kapliczkę.
Słońce i to wszystko...
To jakby cichy obrazek,
Co czeka na mnie,
Bo w końcu kiedyś to wszystko się skończy,
Prawda?
...
Kiedyś wszyscy się zobaczymy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz