W ciemniejący zachodach,
Starcach dnia i przodkach
Nieznanych nam jeszcze nocy...,
Jestem.
Ja patrzę się w dal ciemniejącą...
I słucham, zewsząd, słyszę ludzkie
Głosy...
Naraz uleciały ptaki, by stopić się
Z tonącym w ludzkich ziemiach słońcem.
Otworzyłem oczy..., wiedząc już,
Rozmawiałem z Bogiem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz