W miejskich ogrodach świetnych
Zapomnieliśmy, a wszyscy, o tym,
Co moglibyśmy tu jeszcze weń zrobić.
I bawiliśmy się we wciąż młodym słońcu,
I było nam dobrze, jak świetne
Były nasze w miastach wyrosłe ogrody.
...
W czas, gdy naszły w nim poszarzałe
Chmury, ujrzałem drobną, chudą
Alejkę, a tam, patrzę, wszyscy wszystko cięli
Długimi, wychudzonymi rękami,
A podobno przez długi,
Nieznany nikomu czas
W świetnych w miastach naszych wyrosłych
Ogrodach...
Uciekłem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz