Spóźnienie

Wierzę w brzozę,

Która mnie obrasta.
I widzę topolę...
Największą topolę
We wsi.

Wieś.
Chodząc po lesie,
Boże,
Urodziłem się zbyt późno.

Rozumiesz?

Mogę sobie
Wyobrażać tych,
Co umarli.
Jednych, co w ciebie
Wierzyli.
I innych, co wierzyli
W samych siebie.
Ale mówiono mi,
Że ci wszyscy byli
Pięknymi ludźmi.

Pisząc na biało,
Teraz wierzę w brzozę.
Być może milczy.
Ale na nią.
Na nią się nie spóźniłem.

Słyszysz?

Bojący się żyć.