Okruch skalny

Był wielki.
Ciemno-świetlisty okruch
Snuł się po czerni nieba, tego,
Co widać je tylko w nocy.
W wielkiej bezgwiezdnej nocy.
Gdy zapadnie cisza...
...

Będę.
Będę jeszcze przez tę jedną chwilę.
Widzę cię, wielki, nasz wielki okruchu.
Nasz postrachu.
Widzę cię, lecz nie będę
Więcej na ciebie patrzył.
Leć do nas. Pochłoń...
...

Drogi, i tak zostawisz nam przeszłość.
Tylko jej możemy się bać
I tylko w niej schować.