Duch bezkresu

Powierzyć.
Wchłonąć w siebie
Ducha bezkresu.
Zawierzyć.
Cisza...
...

To ja...
Płynę pośród tylu złocistych
Latarni.
Oświetlają mi wielką, wielką toń.
Rozpadam się, płynę.
Jestem, rozlewam się, spadając
Ze swej łódki.
To...
To ja, wielkie, tak wielkie wody,
Oświetlone przez tyle złocistych latarni.
...

Jestem.
To jest takie rozległe... Tak spokojne, lecz...
Lecz jestem
I choć nie widzę gwiazd.
Rozlewam, przelewam się w sobie.
I usypiam.
Pośród złotego światła.
...

Ja jestem.
Ja tutaj jestem.

Ja jestem wśród tylu gwiazd.
To ja.
To ja.
Ja, duch bezkresu.