Opowieść człowieka

Blask.
Naraz okrył całe przestrzenie,
Żarząca biel,
Twór ludzki.

On,
Wielki, majestatyczny,
Stalowy pocisk,
Którym polecimy...

To my, ludzie, lecimy do was.
Miniemy gwiazdy
I miniemy kilka
Napotkanych po drodze bogów.
...

Lecimy do tych,
Z którymi możemy się tym podzielić.
...

Pocisk oddala się
Ku zionącej otchłani nieba.
Ognisty, jak wielki smok,
Którego kiedyś zabijaliśmy.
...

Dzisiaj będziemy się tym chwalić.
Dzisiaj to wszystko opowiemy.
...

A ta opowieść
Będzie nas nieść tam w dal,
Ponad tych bogów.
I ponad tę niemą czerń.