Jeden wiersz

Ile trzeba czekać,
By kupić choć ołówek,
By kupić kartkę,
Kiedy nie ma i nigdy
Nie było na chleb...
...

Ile trzeba marzyć,
By w końcu przepisać
Układany od lat w głowie wiersz.
Może starej miłości.
Może wiersz o jedzeniu,
A może o czymś całkiem innym.
...

Ile trzeba odwagi,
By rzucić go do ludzi
Jako pamiątkę, że się było,
Że się tu istniało.
Ile trzeba odwagi,
By odwrócić oczy...
...

Wiersz ginie pod butami.