Przesłanie na ostatni wiersz

Niebo zakryło się deszczem srogo,

Chodnik parasolami.

I ja nim idę, jesienną drogą -

W ciszy, pod latarniami...,

Zbierając wszystko, co tu zastałem,

Chowając każde wspomnienia...

Durne, szczęśliwe i gdy płakałem,

Na całą wieczność milczenia,

Które, nim zagnie mnie, nieuchronne,

W sercu, co tylko noszę... -

Niech płonie po mnie, gwiazdy wieczorne,

Pod szklano-żeliwnym kloszem.

...

Na zachód patrząc,

Drogę bez końca 

Wskazują liście pod cieniem słońca.

Słońca, co w chwilę swego pogrzebu

Miejsce roztacza ciemnemu niebu.

To, by po niebie,

W odbiciu okna,

Wiodła za gwiazdy droga powrotna.

Droga, po której z nocnej krainy,

Ktoś nam obiecał, kiedyś wrócimy.

Bo z pierwszorannym

Zabiciem dzwonu,

Zgaśnie nam w chwilę droga do domu.

A wraz z nią zgasną wszyscy w oddali,

Ci, co nie doszli, i gdzieś zostali.