Miłość w kosmosie

Liści wiatr omiot dźwięk prozaiczny

Z gwiazdy odmienił w statek kosmiczny.

Ten, co by idąc w smutku lasami,

Dojrzeć pociechę między chmurami.

Z liśćmi wiatr smugą, z promieniem wiosny - 

Serce kolorem powziął radosnym,

By codzienności na "Bywaj!" głucho

Machać, u boku w kosmos mknąc z UFO...

By, nime wspomnień noce udręcze

Zbolałe serce, niby pajęcze 

Powezmą sieci, nim gwiazdy zgasną -

Trzymać swą dłonią... dłoń trójpalczastą...

Modlitwa do Betelgezy

Rozwiązał krawat,

Rozpruł guzik...

I też, że ludzie w Ciebie nie wierzą...,

Och..., Betelgezo!

Ciżby spojrzeniem kłując przestworza,

Zniżonym granią twa łaska spłynie...

W zdrowie nam, pokój - od gór po morza -

Nasz Nadolbrzymie!

Nasz Nadolbrzymie..., 

Zmęczonym spokój owionie dusze,

Patrzące w ciemnię, Twoja korona,

Z rdzawej pustyni przez morskie głusze,

Świetli Oriona!

O, Najjaśniejsza nade gwiazdami,

Żaru purpurą tlij serca zlękłe,

To choćby gnały za Jezusami,

Na lata świetlne...

I to, że wiara w Ciebie nie minie,

Olbrzymie...!

Olbrzymie!

Tym, co pokotem przed Tobą leżą,

Och..., Betelgezo!