Półmroki

Wieczorne niebo tkane szafirem

Półmroki plotą bezkreśnie.

Siorbię herbatę laną z imbirem..., 

Wspominam z lipca czereśnie.

Zeń strużka pary, wiatr nim ją zmiecie,

Przeplącze nitki deptaków.

Przed wschodem kilku nas braknie w świecie...

Przed wschodem ubędzie ptaków.

Uschnięte liście, błękitny kamień,

Kilkaset pestek pod drzewem.

O stosik wierszy oparte ramię...

Pod pełnym szafiru niebem.

🐇🐰

Mały, czarnooki królik,

Co na łące skakał,

Przejął się, mnie widząc,

Że mu spokój zmącę.

Dobył noża z nagła w damskie, kruche ręce,

Uspokoił rymy, mierząc w moje serce.

Po wszystkim, wesół, ogonem pomachał.